تاثیر یک برنامه تمرین مقاومتی بر تصویر بدنی و میزان اضطراب پسران دانشجو

هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار 8 هفته تمرین مقاومتی بر تصویر بدنی و میزان اضطراب دانشجویان غیر ورزشکار بود. بدین منظور 40 مرد غیر ورزشکار و سالم (سن 92/1 ± 28/22 سال ، قد 5/5 ± 85/178 سانتی متر و وزن 10/3± 24/73 کیلوگرم) از میان دانشجویان غیر ورزشکار انتخاب شدند و به دو گروه آزمایشی (20n=) و شاهد (20n=) تقسیم شدند. روش پژوهش: اندازه گیری های آنتروپومتریکی و رکوردهای اجرایی مربوط به آزمون یک تکرار بیشینه، در چند جلسه پیش از آزمون اصلی از همه آزمودنی ها گرفته و پرسشنامه تصویر بدنی (پرسشنامه چند بعدی نگرش فرد در مورد تصویر بدنی) و اضطراب (پرسشنامه اشپیلبرگر) توسط همه آزمودنی ها تکمیل شد. برنامه تمرینات مقاومتی شامل 8 هفته و با شدت دوهفته اول 45درصد از یک تکرار بیشینه، دو هفته دوم 50 درصد، دوهفته سوم 55 درصد و دوهفته آخر 60 درصد از یک تکرار بیشینه بود. پس از اتمام 8 هفته دوره تمرینی، از هر کدام از آزمودنی ها مجددا اندازه گیری ها و آزمون های مربوطه گرفته و پرسشنامه های مربوطه تکمیل شد. نتایج: نتایج پژوهش با استفاده از آزمون های آماری t مستقل، t وابسته و همبستگی پیرسون نشان داد که 8 هفته تمرین مقاومتی باعث افزایش معنی داری در حجم و قدرت عضلانی، افزایش رضایتمندی از تصویر بدنی و کاهش میزان اضطراب در گروه آزمایش شده است (05/0p?)، اما هیچ کدام از تغییرات در گروه شاهد معنی دار نبود. بحث و نتیجه گیری: تغییرات قابل ملاحظه بدنی مانند افزایش معنی دار قدرت و حجم عضلانی، که در اثر تمرینات مقاومتی حاصل شد، به دلیل تاثیر مثبتی که در نگرش فرد از تصویر بدنی خود و پذیرش اجتماعی ایجاد می کند، دلیل اصلی افزایش رضایتمندی از تصویر بدنی و کاهش میزان اضطراب بوده است. تغییرات مثبت بدنی (بهبود معنی دار قدرت و حجم عضلانی و کاهش درصد چربی بدن) می تواند باعث ارتقای سلامت روانی و جسمانی و در نهایت بهبود سلامت افراد جامعه شود که در پژوهش حاضر چنین نتیجه ای به دست آمد (05/0p?). کلمات کلیدی: تمرین مقاومتی، تصویر بدنی، اضطراب، حجم و قدرت عضلانی